Μια αναγκαία αλλαγή σκηνικού
Το Tumblr έκανε κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου. Τελευταία, είχε παρουσιαστεί ένα πρόβλημα με τα RSS feeds όλων των blogs του όταν προσπαθούσες να τα καλέσεις από Ευρώπη. Τώρα, τα feeds έφτιαξαν (νομίζω) αλλά δεν μπορείς να έχεις πρόσβαση στα blogs μέσω browser, αν είσαι στην Ευρώπη, εκτός αν έχεις ήδη κάνει log-in στο Tumblr. Δηλαδή, αν δεν είσαι χρήστης του Tumblr, δεν μπορείς να δεις Tumblr blogs. Ούτε καν να ρίξεις μια ματιά.
Και γαμώ...
Αλλά εγώ δεν θέλω το blog μου να το βλέπουν μόνο οι χρήστες του Tumblr στην Ευρώπη. Θέλω να το βλέπει ο καθένας. Δε μ’αρέσει η νοοτροπία “περιτειχισμένου κήπου” που έχουν πολλά social media. Όταν δημοσιεύω κάτι στο Διαδίκτυο, είναι για να διαβάζεται από όλους.
Δεν είμαι πρόθυμος όμως να παρατήσω ακόμα το Tumblr (οι κακές συνήθειες ψοφάνε δύσκολα, και τα λοιπά), οπότε θα περιμένω λίγο να δω τι θα γίνει. Αλλά, για την ώρα, και για τα Σκιώδη Παραλειπόμενα συγκεκριμένα, χρησιμοποιώ αυτό το blogoειδές, αρκετά συμπαθητικό πράγμα που λέγεται write.as. Είναι απλό και γρήγορο. Μπορεί και να το χρησιμοποιούσα για πάντα αν δεν έπρεπε να πληρώσεις για να κάνεις τροποποιήσεις στο template και για να έχεις καλύτερη πρόσβαση. Αλλά δεν είμαι πρόθυμος να πληρώσω για κάτι τέτοιο.
Ήδη σκεφτόμουν να μετακομίσω τα Σκιώδη Παραλειπόμενα σε δικό μου server, αλλά δίσταζα γιατί βαριόμουν.
Επομένως, τώρα απλά πειραματίζομαι με το write.as. Γιατί όχι; Κι αν το Tumblr συνεχίσει την τακτική περιτειχισμένου κήπου για τους Ευρωπαίους, μάλλον θα μετακομίσω αλλού. (Τίποτα δεν χάνεται· τα πάντα τα έχω αποθηκευμένα σε εξωτερικά αρχεία ούτως ή άλλως. Όχι πως όλα αυτά τα posts εκεί τα θεωρώ και “σοβαρά”, αλλά και πάλι, γιατί να τα χάσω;)
Το ήξερα πως το GDPR στο τέλος θα κάνει κακό. Μπορεί, θεωρητικά, να το ακούς και να λες ότι είναι καλό, αλλά ορίστε τα αποτελέσματα. Τι τις θέλεις όλες αυτές τις νομοθεσίες άμα δεν έχεις κάτι ύποπτο στο μυαλό σου; Όσο πιο πολλοί μπλεγμένοι νόμοι υπάρχουν, τόσο μεγαλύτερο περιθώριο για πουστίες, και τόσο πιο εύκολο είναι να βάζεις εμπόδια αποδώ κι αποκεί. Και δεν νομίζω ότι κανένας – εκτός από λίγους – επωφελείται από αυτό.